غزل شماره ۲۶ از غزلیات صائب تبریزی را در هم نگاران بخوانید. غزلیات صائب تنها به عشق محدود نمی‌شود بلکه موضوعاتی چون عرفان، طبیعت، زندگی اجتماعی و فلسفه را نیز در بر می‌گیرد. این تنوع باعث می‌شود که آثار او برای طیف وسیعی از خوانندگان جذاب باشد. همچنین غزل شماره ۲۷ از غزلیات صائب تبریزی؛ می‌کند گلگل نگه رخسارِ خندانِ ترا را در سایت هم نگاران بخوانید.
غزل شماره ۲۶
تشنهٔ خون کرد مستی چشمِ فتّانِ ترا
خوابِ سنگین شد فسانی تیغِ مژگانِ ترا
این لطافت نیست هرگز میوهٔ فردوس را
می‌توان خوردن به لب سیبِ زنخدانِ ترا
حلقه‌ها در گوشِ سرو از طوقِ قمری می‌کِشد
گر به گلشن ره فتد سروِ خرامانِ ترا
دیدهٔ شبنم که در پیراهنِ گل محرم است
حلقهٔ بیرونِ در باشد گلستان ترا
چون نباشم چشم بر راهِ نسیمِ التفات؟
من که پروردم به آبِ چشم، ریحانِ ترا
قدرِ من این بس که چون ابرِ بهار از آبِ چشم
تازه دارم خارِ دیوارِ گلستانِ ترا
گرچه افکارِ تو صائب سر به سر سنجیده است
این غزل مشهور خواهد کرد دیوانِ ترا
تفسیر این شعر
این شعر زیبا از شاعر بزرگ ایرانی، صائب، است و در آن احساسات عاشقانه و عمیق به تصویر کشیده شده است. بیایید هر بیت را به زبان ساده توضیح دهیم:
1. بیت اول: شاعر می‌گوید که عشق و زیبایی معشوقش او را به شدت تحت تأثیر قرار داده و تشنه‌ی دیدن او شده است. چشمان معشوق به گونه‌ای است که او را مست کرده و خواب عمیق و غم‌انگیزی را به او می‌دهد.
2. بیت دوم: شاعر می‌گوید که این زیبایی و لطافت نمی‌تواند با میوه‌های بهشتی مقایسه شود. او به لب‌های معشوقش اشاره می‌کند که مانند سیب زیبا و جذاب هستند.
3. بیت سوم: شاعر به زیبایی معشوقش اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر سرو (نماد زیبایی) در گلستانی بگردد، حلقه‌های گوش او (زینت) از طوق (زینت دیگر) پرنده‌ای به نام قمری (پرنده‌ای زیبا) الهام می‌گیرد.
4. بیت چهارم: شاعر شبنم را که در پیراهن گل محرم است توصیف می‌کند. او می‌گوید که حلقه‌ای که در بیرون از گلستان وجود دارد، نمادی از خود گلستان معشوقش است.
5. بیت پنجم: شاعر از انتظارش برای نسیم محبت معشوق صحبت می‌کند و می‌گوید که چگونه او با اشک‌هایش ریحان (گیاهی خوشبو) را پرورش داده است. این نشان‌دهنده‌ی عشق عمیق اوست.
6. بیت ششم: شاعر احساس می‌کند که ارزش او به اندازه‌ی ابر بهاری است که با اشک‌هایش از دیوار گلستان معشوقش، خارهایی را تازه نگه می‌دارد.
7. بیت هفتم: شاعر اشاره می‌کند که اگرچه افکار معشوقش درست و سنجیده‌اند، اما این غزل (شعر) به قدری زیباست که نام او را مشهور خواهد کرد.
در کل، این شعر بیانگر عشق عمیق و زیبایی معشوق است و نشان‌دهنده‌ی احساسات عاشقانه و اشتیاق شاعر برای دیدن و بودن با معشوقش است. شاعر با استفاده از تشبیهات زیبا و تصاویر دلنشین، احساسات خود را به خوبی منتقل کرده است.
