در این مطلب مجموعه شعر یکشنبه با اشعار شاد و غمگین در وصف این روز هفته را گردآوری کرده ایم.
شعر یکشنبه غمگین و شاد
من خواستم با ابیات پراکنده‌ی شعر
تو را خوشبخت کنم
آسمان هم نمی‌توانست ما را تسلی دهد
خوشبختی را من همیشه به پایان هفته
به پایان ماه و به پایان سال موکول می‌کردم
***
اگر خوشبختی را برای یک هفته می خواهید،
به تعطیلات بروید
***
از حدس و گمان های تو ویران نمی شوم
مرا نام تو کفایت می کند
تا در سرما و بوران
زمان و هفته را نفی کنم
***
بانوی من
اگر دست من بود
سالی برای تو می‌ساختم
که روزهایش را
هرطور دلت خواست کنار هم بچینی
به هفته‌هایش تکیه بدهی
و آفتاب بگیری!
و هرطور دلت خواست
بر ساحل ماه‌های آن بدوی
***
تمامِ روزهای هفته سر در گم ام
غروب جمعه که می شود
سر از دل تنگی در می آورم
هنوز از تسلای پنج شنبه
بیرون نیامدم
که جمعه آمد
درختانی را نشان کرده ام
که در روز یکشنبه از زیر آنها
عبور کنم
***
برایت
عطر باغ وُ میوه های جنگلی را
عشق بازیِ آستانه ی در
شنبه های لبریز از عشق
یکشنبه های آفتابی
دوشنبه های خوش خُلق را
آرزو میکنم
***
مهم بودن یا نبودن رو فراموش کن
روزنامه ی روز شنبه زباله ی روز یکشنبه است
***
یک عمر بی قرار که شاید ببینمت
شش روز هفته عاشقم و شنبه تخته سنگ
***
هر جمعه را مشتاق تر خواب تو می بینم
تا هفت روز هفته لیلای خودم باشی
***
دو هفته می گذرد کان مه دوهفته ندیدم
به جان رسیدم از آن تا به خدمتش نرسیدم
***
هفته ای می رود از عمر و به ده روز کشید
کز گلستان صفا بوی وفایی ندمید
***
ناف هفته بد و از ماه رجب کاف و الف
که برون رفت از این خانه بی نظم و نسق
به دور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ
که همچو روز بقا هفته ای بود معدود
***
ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست
***
دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم
هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم
***
از تو همین تواضع عامی مرا بس است
در هفته ای جواب سلامی مرا بس است
***
گلرخا سوی گلستان دو سه هفته بمرو
تا ز شرم تو نریزد گل سرخ چمنی
ای عمر عزیز عمر ما باش
نی هفته نه مه نه سال خواهیم
***
آن ماه دو هفته در کنار آید
وز غصه حسود ممتحن گردد
***
دو هفته ماه و فروزنده آفتاب منی
ز دفتر دو جهان فرد انتخاب منی
***
گر ترک دودگیری، آیینه درون را
در عرض یک دو هفته روشن چو ماه سازی
***
در عرض یک دو هفته چو ماهش کند تمام
ناخن زند به دل چو هلال شکستگی
***
به هیچ دل نزنی همچو ماه نو ناخن
اگر دو هفته دل خویش چون قمر نخوری
***
فروغ ماه محال است پایدار بود
دو هفته است لباسی که مستعار بود
***
درین دو هفته که ما برقرار خود بودیم
هزار دولت ناپایدار رفت به گرد
***
تمام خواب غرورست خواجه، زین غافل
که یک دو هفته دیگر فسانه می گردد
به یک دو هفته ز منت هلال شد، مه بدر
شکستن لب نان سپهر آسان نیست
***
درین دو هفته که مهمان این چمن شده ای
به خنده لب مگشا، روزگار گلچین است
***
درین دو هفته که زاینده رود سرشارست
پلی است آن طرف آب، هر که هشیارست
***
بشوی گرد کدورت ز صفحه خاطر
درین دو هفته که ابر بهار در گردست
***
چشم دارم که درین هفته خداگیر شود
دزد معنی که ازو دست عسس کوتاه است
***
نیست در هفته ارباب توقع تعطیل
صبح شنبه شب آدینه درویشان است
***
چون گل دو هفته نیست فزون خوبی جمال حسن تمام،
حسن خصال است پیش ما
***
بار شریعت است که چنبر کند چو چرخ
در یک دو هفته قامت رعنای مرد را
***
هر موج سبزه صیقل زنگ کدورت است
از کف درین دو هفته مده طرف کشت را
***
به یک دو هفته مه چارده هلالی شد
دوام نیست ازین بیش حسن ساخته را
***
زان که جانها را فراقت چون سمن
یک دو هفته بیش ندهد زینهار
به قرب هفته ای ز آن کوه بگذشت
به هشتم خیمه زد بر عرصه دشت
***
که چون بگذرد نیز این هفته عمر،
ز خواب اندر آئی، بود رفته عمر
***
برقع زمه دو هفته برداشت
کار دو جهان صواب ازین ماه
***
همیشه تا گذرد ماه و روز و هفته و سال
سعادت دو جهان باد لازم درگاه
***
شاها! درین دو هفته که خورشید ملک را شد
منحرف مزاج مبارک هلال وار
***
رحیل آمدش هم در آن هفته پیش
دل افگار و سربسته و روی ریش
***
نه از مشتری کز ز حام مگس
به یک هفته رویش ندیده ست کس
***
شنیدم که یک هفته ابن السبیل
نیامد به مهمان سرای خلیل
***
به دروازه مرگ چون در شویم
به یک هفته با هم برابر شویم
***
به یک هفته نقدش به تاراج داد
به درویش و مسکین و محتاج داد
***
گل نیز در آن هفته دهن باز نمی کرد
و امروز نسیم سحرش پرده دریدست
***
ساقی گل و سبزه بس طربناک شده ست
دریاب که هفته دگر خاک شده ست
***
غنیمت دان و می خور در گلستان
که گل تا هفته دیگر نباشد
***
حیف است کشد فرصت دردسر مخموری
در هفته می خواران آدینه نمی باشد
***
درین دو هفته که در قید جسم مجبوری
کشاده گیر در اختیار یا بسته است
***
هلال عید نمود، ای مه دو هفته، کجایی؟
که دوستان را روی چو عید خود بنمایی
***
گویی مه دو هفته بدیدش که هر شبی
بیگانه تر برآید و باریکتر شود
***
به روی لاله در این هفته، لاله گون می نوش
که هفته دگر از بوستان شود سفری
***
اندر آن هفته که بگذشت جهان پیر نمود
وندر این هفته جوانست کران تابه کران
***
چون دو هفته برآمد از ایام
آن نگارین، دو هفته ماه تمام
***
به اشک روی مرا شسته طفل خودرایی
که هفته هفته رخ خویش را نمی شوید
***
دو هفته هست که رفتی ولی بنامیزد
مه دو هفته ازین خوبتر نمی باشد
***
گلان فصل بهاران هفته ای بی
زمان وصل یاران هفته ای بی
***
نغمه مرغ سحری هفته ایست
قهقه کبک دری هفته ایست
***
در پانزده ساله‌گی
زنگ‌های آخر تمام روزهای هفته را
از مدرسه می گریختم
چون زنگ مدرسه‌‌ی تو
دو ساعت زودتر می‌خورد
***
دلم گرفته است
و عصر جمعه بی حضور تو
به هر هفت روز هفته ام سرایت کرده است!
