در این بخش اشعار عرفانی سعدی شاعر به نام و معروف ایرانی را گردآوری کرده ایم و امیدواریم از این مجموعه شعر عارفانه لذت ببرید.
فهرست موضوعات این مطلب
زیباترین اشعار عرفانی سعدیشعر تک بیتی عرفانی سعدیاشعار عارفانه سعدیشعر زیبا و تک بیتی عرفانی سعدیاشعار تک بیتی عرفانیزیباترین اشعار عرفانی سعدی
خوش است عمر، دریغا که جاودانی نیستپس اعتماد بر این پنج روز فانی نیستسعدی
شب فراق نداند که تا سحر چند استمگر کسی که به زندان عشق در بند استسعدی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویمچه بگویم که غم از دل برود چون تو بیاییسعدی
مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست
سعدی
رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بوددیگر به چه امید در این شهر توان بودسعدی
تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان راتو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را
نفسی یار شرابم نفسی یار کبابمچو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را
ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدمنه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را
ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارمچو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان را
چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویمچه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان را
چو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی راچو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را
چه خوشی عشق چه مستی چو قدح بر کف دستیخنک آن جا که نشستی خنک آن دیده جان را
ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانیچو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را
جهت گوهر فایق به تک بحر حقایقچو به سر باید رفتن چه کنم پای دوان را
به سلاح احد تو ره ما را بزدی توهمه رختم ستدی تو چه دهم باج ستان را
ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچاندل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را
منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا رامنگر جور و جفا را بنگر صد نگران را
غم را لطف لقب کن ز غم و درد طرب کنهم از این خوب طلب کن فرج و امن و امان را
بطلب امن و امان را بگزین گوشه گران رابشنو راه دهان را مگشا راه دهان را
شعر تک بیتی عرفانی سعدی
طلب کردم ز دانایی یکی پندمرا بفرمود با نادان مپیوندسعدی
طیران مرغ دیدی، تو ز پای بند شهوت
به در آی تا بینی، طیران آدمیت
سعدی
حدیث دوست با دشمن نگویـــمکه هرگز مدعی محرم نباشــــد.سعدی
خدا را بر آن بنده بخشایش استکه خلق از وجودش در آسایش استسعدی
گیرم پدر تو بود فاضلاز فضل پدر تو را چه حاصلسعدی
عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرودهر که بر چهره از این داغ نشانی داردسعدی
من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیاآن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا
بر دست من نه جام جان ای دستگیر عاشقاندور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ساقیا
نانی بده نان خواره را آن طامع بیچاره راآن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ساقیا
ای جان جان جان جان ما نامدیم از بهر نانبرجه گدارویی مکن در بزم سلطان ساقیا
اول بگیر آن جام مه بر کفه آن پیر نهچون مست گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیا
رو سخت کن ای مرتجا مست از کجا شرم از کجاور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ساقیا
برخیز ای ساقی بیا ای دشمن شرم و حیاتا بخت ما خندان شود پیش آی خندان ساقیا
اشعار عارفانه سعدی
عاقبت گرگ زاده گرگ شودگر چه با آدمی بزرگ شودسعدی
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانیعشق محمد بس است و آل محمدسعدی
صبر بر جور رقیب چه کنم گر نکنم؟همه دانند که در صحبت گل خاری هستسعدی
سعدی اگر عاشقی کنی و جوانیعشق محمد بس است و آل محمدسعدی
صبر بر جور رقیب چه کنم گر نکنم؟همه دانند که در صحبت گل خاری هستسعدی
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشمبدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشمسعدی
دریغا که بر خـــــوان الـــوان عمـــــردمی خورده بودیم و گفتند بسسعدی
سعدیا راست روان گوی سعادت بردندراستی کن که به منزل نرود کج رفتارسعدی
بیا بیا دلدار من دلدار مندرآ درآ در کار من در کار من
تویی تویی گلزار من گلزار منبگو بگو اسرار من اسرار من
بیا بیا درویش من درویش منمرو مرو از پیش من از پیش من
تویی تویی هم کیش من هم کیش منتویی تویی هم خویش من هم خویش من
هر جا روم با من روی با من رویهر منزلی محرم شوی محرم شوی
روز و شبم مونس تویی مونس توییدام مرا خوش آهویی خوش آهویی
ای شمع من بس روشنی بس روشنیدر خانه‌ام چون روزنی چون روزنی
تیر بلا چون دررسد چون دررسدهم اسپری هم جوشنی هم جوشنی
صبر مرا برهم زدی برهم زدیعقل مرا رهزن شدی رهزن شدیدل را کجا پنهان کنمدر دلبری تو بی‌حدی تو بی‌حدی
ای فخر من سلطان من سلطان منفرمان ده و خاقان من خاقان من
چون سوی من میلی کنی میلی کنیروشن شود چشمان من چشمان من
شعر زیبا و تک بیتی عرفانی سعدی
برو خوشه چین باش سعدی صفتکه گرد آوری خرمن معرفت سعدی
سعدیا! گرچه سخندان و مصالح گوییبه عمل کار برآید به سخندانی نیستسعدی
خدا گر ز حکمت ببندد دریز رحمت گشاید در دیگریسعدی
پیری و جوانی پی‌هم چون شب و روزندما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیمسعدی
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانهما کجــــائیم در این بحـــر تفکّر تو کجاییسعدی
ببری مال مسلمان و چو مالَت ببرندبانگ و فریاد برآری که مسلمانی نیست!سعدی
بسیار سفر باید تا پخته شود خامیصوفی نشود صافی تا در نکشد جامیسعدی
صراف سخن باش و سخن بیش مگوچیزی که نپرسند تو از پیش مگوسعدی
چون نیست هیچ مردی در عشق یار ما راسجاده زاهدان را درد و قمار ما را
جایی که جان مردان باشد چو گوی گردانآن نیست جای رندان با آن چکار ما را
گر ساقیان معنی با زاهدان نشینندمی زاهدان ره را درد و خمار ما را
درمانش مخلصان را دردش شکستگان راشادیش مصلحان را غم یادگار ما را
ای مدعی کجایی تا ملک ما ببینیکز هرچه بود در ما برداشت یار ما را
آمد خطاب ذوقی از هاتف حقیقتکای خسته چون بیابی اندوه زار ما را
عطار اندرین ره اندوهگین فروشدزیرا که او تمام است انده گسار ما را
دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلیزنهار بد مکن که نکردست عاقلیسعدی
گرت از دست بر آید دهنی شیرین کنمردی آن نیست که مشتی بزنی بر دهنیسعدی
اشعار تک بیتی عرفانی
ای بلبـل اگـر نالی من با تو هم آوازمتو عشق گلی داری من عشق گل اندامــیسعدی
به خاک پای عزیزان که از محبّت یاردل از محبّت دنیا و آخرت کندمسعدی
جوانمرد و خوشخوی و بخشنده باشچو حق بر تو پاشد تو بر خلق پاشسعدی
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستتبه کجا رود کبوتر که اسیر باز باشدسعدی
بسیار سـفر باید تا پخته شود خـامیصوفی نشـــود صافی تا درنکشد جامیسعدی
گنج خواهی در طلب رنجی ببرخرمن ار می بایدت، تخمی بکارسعدی
روی خوش و آواز خوش دارند هر یک لذّتیبنگر که لذت چون بود محبوب خوش آواز راسعدی
صبر بسیار به باید پدر پیر فلک راتا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزایدسعدی
نکوکاری از مردم نیک راییکی را به ده می نویسد خدایسعد
فرزند بنده ای است خدا را، غمش مخورتو کیستی که به ز خدا بنده پروریسعدی
فردا که هر کسی به شفیعی زنند دستمائیم و دست و دامن معصوم مرتضیسعدی
طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانیصدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیستسعدی
قسم به جان تو خوردن طریق عزّت نیستبه خاک پای تو کان هم عظیم سوگند استسعدی
ای ساربان آهسته رو کارام جانم میرودوان دل که با خود داشتم با دلستانم میرودسعدی
ای خردمندکه گفتی نکنم چشم به خوبانبه چه کارآیدت آن دل که به خوبان نسپاری؟سعدی
